693 | De poëzie | Eugenio Montejo, Venezuela

De Poëzie

De poëzie doorkruist de aarde alleen,

ze deelt met haar stem het leed van de wereld

ze vraagt niets

niet eens om woorden.

Ze komt van ver, onverwachts, meldt zich nooit aan;

maar ze heeft de sleutel van de deur.

Bij het binnenkomen stopt ze en kijkt ons aan.

Dan opent zij haar hand en geeft ons

een bloem of een kiezelsteen, iets geheims,

maar zo intens dat het hart

te snel gaat kloppen. En we ontwaken.

Eugenio Montejo, Venezuela (1938-2008)

Vertaling Germain Droogenbroodt

La poesía // La poesía cruza la tierra sola, / apoya su voz en el dolor del mundo / y nada pide / ni siquiera palabras. / Llega de lejos y sin hora, nunca avisa; / y tiene la llave de la puerta. / Al entrar siempre se detiene a mirarnos. / Después abre su mano y nos entrega / una flor o un guijarro, algo secreto, /
pero tan intenso que el corazón palpita / demasiado veloz. Y despertamos.