707 | Nog altijd – Inés Blanco, Colombia

Nog altijd

Als zo hoog
de sterren nog twinkelen,
als met het licht van de maan
de woorden, de herinneringen spinnen
verzet ik mij
om van de nacht de grendel te zijn.

Als de zon opkomt,
de vogels mij wekken,
en in de stilte van een omhelzing
iemand op mij wacht
dan zal ik weten,
dat ik nog altijd leef.

INÉS BLANCO, Colombia

Vertaling Germain Droogenbroodt

***

TODAVÍA // Mientras parpadeen/muy alto las estrellas, /mientras hile con luz de luna / las palabras, los recuerdos…/ Me niego a ser//el cerrojo de la noche. //Mientras el sol alumbre /y las aves me despierten;/y alguien me aguarde/en el silencio de un abrazo…/sabré, entonces, /que vivo todavía.