731 | EEN OUD LOTUSZAADJE – Zhau Lihong, China

Een oud lotuszaadje en een kruik van Ge kiln porselein —

Prelude

Een oeroud idee, als een oeroud lotuszaadje
duizenden jaren verborgen in de grond.
Plotseling maar zachtjes geactiveerd door koel stromend water
ontkiemt een verlegen tedere knop.

Ah, door de wisselvalligheden van de aarde
zie je er zo vertrouwd en toch zo onbekend uit.
Op het moment dat de gevallen bladeren en bloemen met de wind zijn verdwenen
komt er een nieuw leven dat met de stroom meedrijft.

Hetzelfde gezicht, en hetzelfde gelaat
alles onveranderd sinds de tijd duizenden jaren geleden.
Wat gehuld in modieuze kleren
is het nog niet geëvolueerde skelet van het lichaam
In de knoppen, en tussen de stengels en bladeren
glinsteren de dauwdruppels als in die dagen.

De menigte wervelt en loopt in de wind
en in de regen schudden de planten hun hoofd en wuiven.
Is er iets veranderd aan de wereld? Volgen alle levende wezens
in hemel en aarde nog steeds de oude wegen?

Zhao Lihong, China

Vertaling Zhou Wenbiao – Germain Droogenbroodt