740 | Bomen – Venus Ixchel Mejía, Honduras

Bomen

In deze lawaaierige stad
werden de bomen opgesloten
achter staven van beton.

Vanuit mijn raam
zie ik hoe hun takken
de trilling van een spiegel proberen te bereiken
die de ingeslapen wind omsluit.

Het is daarom,
dat ik tijdens een stil moment
nog het beeld van hun bladeren bewaar
en op het scherp van een dolk slaap,
tot de nacht zich heeft opgelost.

Venus Ixchel Mejía, Honduras (1979)

Vertaling Germain Droogenbroodt

***

Árboles // En esta ciudad de latidos, / los árboles han sido encarcelados / con barrotes de concreto. /

Desde mi ventana / veo sus ramas tratando de alcanzar / un temblor de espejo que encierra / el viento dormido. / / Por eso, / conservo todavía el retrato de sus hojas / en una hora suspendida; / y duermo sobre el filo de un puñal / hasta que se agota la noche.