Vandaag is het zondag.

Vandaag hebben ze mij voor de eerste keer naar buiten in de zon laten gaan.

Voor de eerste keer in mijn leven was ik erover verbaasd

dat de hemel zo veraf is

en zo blauw

en zo immens.

Vol ontzag ging ik op de grond zitten,

en leunde mijn rug tegen de witte muur.

Wie geeft om de golven waarin ik mij graag onderdompel,

of om strijd, of om vrijheid, of om mijn vrouw op dit moment

De aarde, de zon en ik….

Ik voel mij gelukkig.

1938

NÂZIM HIKMET, Türkei (1902 – 1963)

Vertaling Germain Droogenbroodt

Uit: Das schönste Meer ist das noch nicht befahrene,

Dagyeli Verlag, Frankfurt