715 | Na een lange reis – Fabián Casas, Argentinië

Na een lange reis

Ik ga zitten op het balkon om te kijken naar de nacht.

Mijn moeder zei me dat het de moeite niet loonde
om neerslachtig te zijn.

Beweeg je, doe iets, schreeuwde ze me toe.

Maar ik heb nooit veel talent gehad om gelukkig te zijn.

Mijn moeder en ik waren heel verschillend,

en we hebben elkaar nooit kunnen begrijpen.

Toch is er iets wat ik graag zou willen vertellen:

soms, wanneer ik haar erg mis,

open ik de kleerkast waarin haar kleren hangen
en alsof ik terugkom van een lange reis,

kruip ik erin.

Het lijkt absurd: maar in het donker en met die geur

weet ik zeker dat niets ons scheidt.

Fabián Casas, Argentinië, 1965

Vertaling Germain Droogenbroodt

uit: “De stem aan de andere kant – La voz del otro lado”

Moderne Argentijnse poëzie

POINT – Boekenplan 2021

Schilderij van Albert Marquet, Frankrijk 1875-1947