DE BIJNA DODE

Schilderij van Tineke Storteboom

DE BIJNA DODE

Mijn voeten verstrengeld tussen lijken van woorden
Kroop ik omhoog
Als een lichtstraal op ruïnes
Mijn buik glijdend over het speeksel van talen zonder echo
Heb ik mij gebaad
Als een herinnering in het zwart van mijn inktpot
Mijn oren galmden het gefluister van pluimen na
die rilden door de wind
onbeschreven bladeren,
of lijkwaden gelijk.

AMINA MEKAHLI, Algerije
Vertaling Germain Droogenbroodt
Ongepubliceerd gedicht. Juli 2019

***

La presque morte // Les pieds entremêlés dans les cadavres des mots/J’ai rampé // Comme un faisceau de
lumière sur des ruines // Le ventre glissant sur la salive des langues sans écho/ J’ai baigné / Comme un
souvenir dans le noir de mon encrier // Mes oreilles résonnant au chuchotement des plumes/qui frissonnaient
sous le vent,/comme des feuilles blanches, ou comme des linceuls…