HET AFSCHEID

HET AFSCHEID

Daar staat hij al, om de hoek, de ouderdom,

als een boom zonder bladeren. Laat ons

een ogenblik stilstaan, hier, onder de hemel,

die de palmbomen met goud omsluiert

en leg je hand op mijn schouder.

Laat ons het licht inademen dat verduistert

en de afstanden vergroot: een bedrog

dat het mededogen van een god is. Hij verguldt

het harde afscheid van je leven.

Je zal terug moeten keren, en opnieuw de weg

moeten gaan door de zo geliefde wereld;

mijn liefde en mijn stilte gaan met je mee.

Maar nog wacht hij op de nacht:

als daarboven het eerste hemellicht verschijnt

zullen we afscheid nemen en zal ik gaan, alleen.

FRANCISCO BRINES, Spanje (1932)

Vertaling Germain Droogenbroodt

uit “Het geluid van de wereld – El ruido del mundo”, POINT 1998

***

La despedida // Ya está, tras del recodo, la vejez, /como un árbol sin hojas. /Parémonos/aquí, por un momento, bajo el cielo/que da el velo dorado a las palmeras/y pásame la mano por el hombro. /Respiremos la luz que se hace oscura/y alarga las distancias: un engaño, /que es la piedad de un dios. El favorece la dura despedida con tu vida. /Tú habrás de regresar, y harás camino/de nuevo por el mundo tan amado;/van contigo mi amor y mi silencio. /Mas espera a la noche todavía:/cuando aparezca arriba el primer astro/nos diremos adiós, y me iré sólo.